Hoe meer…

Het zou erg optimistisch zijn om te stellen dat je als ref steeds even blij en opgewekt je nieuwste aanduiding leest. Weet evenwel dat de meeste R’s en AR’s wél tevreden zijn over hun aanduiding. Heeft te maken met de goesting voor de arbitrage, en ook de inzet om het goed te doen. Dus als je een hekel hebt aan één of andere opdracht, dan is er iets mis…

Gelukkig heb je één en ander zelf in handen. Niét de vergoeding, waar veel heisa over bestaat. Laat me toe te stellen dat een salaris, nét zoals in het bedrijfsleven, niet heiligmakend is. Wat baten “centen” als je die hobby niet graag uitoefenen wil? “Opslag” staat niet garant voor :  “Je gelukkiger voelen in je arbitrage ”. Wél is bewezen dat de factor ‘Geluk’ bepaald wordt door een bepaald gevoel van autonomie:  zelf kunnen beslissen over wat je doet e.d.

Als je het mij vraagt, is dit geluksgevoel onlosmakelijk verbonden met eveneens een bepaald niveau, ook in de arbitrage: zelf kunnen beslissen over wat je doet en zal gaan doen… en zal bereiken! Wat ik daarmee wil zeggen, is gewoon en héél eenvoudig: “Hoe hoger het niveau, hoe hoger de vergoeding, maar ook hoe zwaarder de verantwoordelijkheid”.

Daarom hoeft de bankwerker in het bedrijfsleven (met alle respect!) niet zo direct van het loon van de bedrijfsleider te dromen. Dat mag hij wel, maar dat is niet realistisch. Evenzo in de arbitrage…

Dat betekent daarom niet, dat je je in de arbitrage op een lager (?) niveau ongelukkig moet voelen. Integendeel. Hier hangt veel af van hoe je dat zelf ervaart. Belangrijk is dat je je daarbij eigen doelen blijft stellen. Doelen die ook realistisch en haalbaar zijn. Als je die bereikt, ben je een gelukkige ref, straal je dit ook uit op het veld en zal je automatisch ook betere matchen leiden, in wélke reeks dan ook:  in provinciale, inter-regionale en zelfs nationale of hoger.

Terugkomend op “Doelen die jij je stelt.” (dit keer niét met figuratieve items tussendoor). Jij bent daar zélf verantwoordelijk voor, en je neemt die ernstig. Voordeel van de arbitrage is, dat jij een puzzelstuk vormt binnen een groter geheel. Samen met andere elementen draag je bij tot een compositie. Aan jou om je stukje bij te dragen en te laten passen in het geheel (kan soms laatst passend deeltje zijn, maar eveneens een steunend hoekdeel, zelfs een centraal deel…). Dan krijg je het gevoel dat je iets nuttigs en waardevols bijdraagt. Eén ding is zeker: zonder jouw bijdrage raakt totaalbeeld heus niet klaar!

Het heeft dus zin om je eigen bijdrage te leveren (en of!). Stel je daarbij soms de vraag waarom je ooit met deze hobby gestart bent. Wie help(t)  je daarmee, voel jij je goed in je vel, en voel jij je goed op jouw niveau? Beleef je nog steeds plezier aan je hobby, en wat wil je nog meer bereiken?

De snelste ‘tip’ heeft echter te maken met je collega’s R’s en AR’s. Net zoals in het bedrijfsleven/beroepsleven is het gegeven: “Hoe meer andere mensen je goed kent, hoe gelukkiger je je voelt.”

Misschien trek je in je arbitrage al jaren op met dezelfde collega’s. Kan best en daar is niks mis mee … Alleen, in je hobby kun jij afhankelijk van jouw doelen ook andere mensen leren kennen. Dat kan perfect bij het verhogen van een reeks; ik denk hierbij aan de cursusmomenten (niet noodzakelijk aan de ‘verplichte’, maar misschien ook wel…) en regionale trainingen.

Je kunt het vergelijken met iemand die door het bedrijf/werkomgeving wandelt en links en rechts een groet krijgt. Dan groei je als mens, en voel je je goed in je vel. Hoe meer bevriende collega’s je hebt, hoe gelukkiger je jezelf ook zal voelen.

Ik wens jullie allen een sportief en vooral gelukkig 2018 toe. Lees er dit artikel gerust eens op na, en deel dit met andere toekomstig gelukkige mensen/kandidaat refs… Zij verdienen het! Vooral veel groeten aan jullie allen en wie jullie dierbaar zijn.

Rony Callewaert
Referee Observer
Voetbal  Vlaanderen

(2539 keer bekeken)