De nieuwjaarsboodschap van Marc Rommelaere.
Leven we niet in een tijd waar alles kan en alles moet kunnen en dit onder de mom van “de individuele vrijheid”! Of betekent vrijheid dat elkeen van ons moet kunnen zeggen en doen wat hij wenst te zeggen of te doen. Is dit de democratie die men bedoelt ?
Beste vrienden,
Wanneer een nieuwe wereldleider op een eerder arrogante wijze racistische uitspraken doet, vrouwen als tweederangsburgers degradeert, moslims wilt verbannen dan mag ik veronderstellen dat dit heel wat mensen choqueert. Wanneer die beide presidentskandidaten méér om “de persoon” een gevecht uitvechten in plaats van waarover het eigenlijk zou moeten gaan dan kunnen en moeten we daar veel vragen bij stellen. Hier wordt veel meer op de man/vrouw gespeeld dan op de bal. Wat moeten we daarvan denken? Iedereen zijn mening uiteraard want iedereen mag een eigen mening hebben.
Wanneer we een tijdje geleden op de beeldbuis het laatste ziekenhuis in Alepo zagen gebombardeerd worden met alle menselijke drama’s van dien, dan tart dat toch elke verbeelding. Wanneer zieke mensen overgeleverd aan een ziekenhuisbed zich onmogelijk kunnen verweren of verdedigen om dan als een gemakkelijk slachtoffer de dood te worden ingejaagd. Waar blijft nog enig menselijk respect en zin voor ethiek in de brede betekenis van het woord.
Wanneer zo vele vluchtelingen maar blijven komen om dan te horen dat er voor hen geen plaats meer is in de herberg, dan kunnen we vragen stellen rond menselijke solidariteit. Of bepaalde landen die geen inspanningen willen doen om vluchtelingen op te nemen. Sommigen zijn blijkbaar vlug vergeten hoe het was zo vele jaren geleden toen ze zelf door sommige andere landen wel werden opgevangen.
Dat vooral de Russen maar ook sommigen andere landen hun atleten volproppen met allerlei doping producten is weinig verrassend. Hoe je het ook draait of keert dit is corruptie in zijn zuiverste vorm, bedriegerij, waarbij de cleane atleten de dupe waren en zijn van het hele verhaal. Jaren nadien toch een medaille krijgen lijkt me vijgen na Pasen te zijn.
Wat het voetballandschap betreft, stellen we vast dat bepaalde clubs omwille van allerlei redenen nauwelijks punten sprokkelen, clubs die het jaar voordien in een soort van euforie leefden en nu de andere kant van de medaille mee maken. Met de voeten op de grond blijven, zin voor realisme en een zekere vorm van bescheidenheid kunnen sommigen best gebruiken.
Wanneer er nu ook al bij de duiveltjes matchen dienen stilgelegd te worden omwille van ouders die met elkaar in de clinch gaan, dan vraag je je voor de zoveelste keer af: waar zijn we mee bezig! Onlangs heb ik het nog zelf meegemaakt toen ik achter me getier en gebulder hoorde in een wedstrijd van duiveltjes. De bezoekende afgevaardigde vuurde zijn gemekker op de 16 jarige scheidsrechter af omdat de spelertjes niet op voldoende afstand stonden bij vrijschoppen. Het gevolg was dat die jonge scheids al wenende afdroop. Waar zijn we mee bezig! Denken sommigen echt wel dat die duiveltjes zich druk maken omtrent die afstand! Helemaal niet, spelen willen ze, lopen, vliegen en vallen, liefst in slijk en plassen en dus zo vuil mogelijk, dat interesseert hen. Het is alleen die afgevaardigde die daar graten in zag en de boel op stelten zette. Die lieve man begrijpt nog altijd niet waarover het gaat!
Een tijdje geleden hoorde ik een trainer bij de U15 naar een van zijn spelers roepen: “laat je vallen”. Uiteraard bedoelde hij vallen in het strafschopgebied om zo een strafschop te versieren. Toen ik hem na de wedstrijd daarover aansprak en zei: “Trainer, ik vind het spijtig dat je aan jongeren van 15 jaar “leert” bedrog te plegen” werd hij lijkbleek. Dit had hij niet verwacht. Toen ik hem vroeg hoe hij zou reageren indien de bezoekende trainer datzelfde zou roepen…..uiteindelijk gaf hij toe dat dit niet fijntjes was en dat dit verder niet meer gaat gebeuren.
Meestal zijn het dezelfde trainers die amok maken: onze vaandeldragers op het hoogste niveau, de vaandel dragers bij uitstek………..en zij doen maar verder. Eén match uit de neutrale zone, een boete, wat kan hen dat allemaal schelen! Ja, ze worden met de fluwelen handschoen benaderd (wat betekenen die duizenden Euro’s)maar ondertussen jutten ze maar iedereen en alles op, steken ze de lont aan maar weten nooit van iets. Vedetten mogen precies meer, grotere clubs mogen meer, mag ik hopen dat dit helemaal onjuist is. Hebben zij ook geen voorbeeld functie?
Het is waar dat we met bepaalde scheidsrechterlijke dwalingen en falen niet gelukkig kunnen zijn. Ze moeten ook niet geminimaliseerd worden, het is wat het is. De periode van de Ponnets, Van Langenhoves, Constantins, zijn we al lang voorbij, we leven in een andere tijd met andere accenten, vandaar tal van vergelijkingen gaan niet op. Op Internationaal vlak hebben we al een tijdje weinig te betekenen, spijtig te meer daar we indertijd toch wat behoorlijk aanzien hadden. Misschien komt het allemaal wel bijtijds goed, misschien nog wat geduld, we hopen het allemaal.
Het professionaliseren wat scheidsrechters betreft kan op zich nooit slecht zijn. Naar de toekomst toe zullen er ook kandidaten scheidsrechters gerecruteerd worden vanuit de clubs (welke clubs ?), diegenen die als spelers begrensd zijn om nog een verdere carrière te kunnen uitbouwen. Is dit geen gedwongen stuwing ! Vanuit welke motivatie zal men dit doen? Andermaal zullen de (top) clubs hun woordje willen meespreken. Waar blijft de motivatie voor die beginnende scheidsrechters die nog vanuit de basis (Provincies) beginnen om al dan niet nog een mooie carrière te kunnen uitbouwen? Kwaliteitsverhoging arbitrage, het zou triestig zijn moest het zo niet zijn maar: ook zij zullen nog fouten, menselijke fouten maken; dik betaalde professionele spelers missen toch ook nog strafschoppen (waar er toch op getraind worden), falen als ze alleen voor doel komen……………het verschil is dat dit laatste met de mantel van de liefde weggeveegd wordt terwijl de scheids met alle zonden beladen wordt. We zullen bijtijds zien wat het wordt!
Allerlei buitenlandse tovenaarsspelers nemen hun intrek, en dit met veel blazoen, op onze nationale velden en binnen onze professionele clubs. Zij moeten het redden. Volle vliegtuigen met Afrikanen ,Aziaten worden overgevlogen. Het gevolg is dat als je de ploegopstelling hoort of deze in het dagblad leest, je meestal niet verder komt dan één naam te lezen. Waar zijn we mee bezig? Wat blijft er nog van die mooie jeugdwerking over!
Beste vrienden,
We leven in rare tijden en toch blijf ik geloven in het positieve, in het goede die in elke mens aanwezig is, in het goede en het fijne die de voetbalsport ons te bieden geeft. Voor sommigen zal dit wijzen op een zekere naïviteit, voor anderen een blijvend geloof in de mens, in de sport voetbal.
Er zijn inderdaad ook tal van clubs die op zijn minst proberen een positieve geest en mentaliteit binnen hun club te creëren. Dit vraagt ontegensprekelijk visie, dat valt niet zomaar uit de lucht, dat vraagt overtuiging en een hele dosis inzet om vol te houden, om te volharden. Dergelijke clubs met deze mentaliteit zouden moeten aangemoedigd worden, misschien financieel beloond worden, want op onze dagen is dit niet zo evident.
Bepaalde provinciaalse clubs voetballen met in hoofdzaak eigen opgeleidde spelers. Dit werkt voor alle partijen bemoedigend. Jeugdopleiding waarbij je als speler op termijn speelkansen krijgt is en blijft een belangrijke doelstelling binnen elke club. Ik vermoed dat én het speelplezier én de clubs én de toeschouwer steeds de grote winnaars zijn.
Soms zou je er warempel moedeloos kunnen van worden en toch doen velen verder. Onlangs zag ik een ploegafgevaardigde met een leeftijd van 84 jaar. Meer dan een halve eeuw is hij reeds afgevaardigde van een ploeg of op zijn minst bij deze ploeg betrokken. Fantastisch dat ook deze mensen volhouden, dat ze nog altijd verzot zijn op dat spelletje voetbal. Dergelijke mensen ontmoeten heeft een boost, bij deze haal je heel wat anekdotes naar boven, drink je samen nadien een pint en echt van harte.
Heel wat mensen willen het spelletje voetbal nog op een positieve wijze beleven. Ze zijn helemaal niet geïnteresseerd in luid geroep, getier en gebulder. Ze komen om een mooie wedstrijd te zien in een geest van fair play en sportiviteit. Dat en dat alleen interesseert hen, ook om samen met vrienden even aan de toog te keuvelen, even na te praten. Het is dan ook spijtig dat ook die mensen een stukje meegesleurd worden in die negatieve trend. Ze willen het anders, heel anders, maar ook zij weten niet hoe.
Wanneer zullen we eindelijk eens het keerpunt bereiken? Wanneer zullen die zo gezegde trainers met naam eens een andere taal spreken en dus ophouden met al dat negatieve voor TV uit te spuwen. Beseffen ze niet dat met deze opruiende taal ze eerder een negatieve sfeer scheppen, meer nog anderen opjutten, anderen die het nu net niet nodig hebben. Mag je warempel toch in dit landje alles zeggen wat je te zeggen hebt! Dat spelers een slechte dag mogen hebben, maar blijvende inzet moet aanwezig zijn, is gangbaar volgens een bepaalde trainer. Geldt dit ook voor een scheidsrechter of wordt inderdaad steeds de perfectie verwacht! Zelfs met professionalisering binnen het scheidsrechterskorps zullen naar mijn gevoel nog steeds fouten gemaakt worden, dat kan toch niet anders! Spelers alleen voor doel die , hoe is het mogelijk, er nog in slagen om niet te scoren “ eigenlijk mocht hij niet missen, maar ja”. Waarom kan het ene wel en het andere niet geaccepteerd worden?
Ik zou kunnen blijven schrijven maar loont het de moeite, loont het “nog” de moeite? Uit ervaring weet ik dat er verantwoordelijken zijn waarmee je een goeie, eerlijke babbel kunt doen; dat er anderen zijn die steeds hun negatieve blik in dezelfde richting gericht blijft. Dit is nu ook eenmaal de echte realiteit ook op andere vlakken. Het blijft hoe dan ook heerlijk om met deze eersten een gesprek te hebben. Dit laat een goed en positief gevoel achter, daarvoor doen we het nog. Misschien moeten we binnen de kortste keren eens met al deze positief ingestelde personen samen komen, diegenen die het goed menen, het zou op zijn minst een bemoedigende samenkomst zijn. Misschien zouden we kunnen initiatieven nemen om van deze voetbalsport iets positiever te maken, te bedenken.
Als we het op breder maatschappelijk bekijken dan is er in onze maatschappij ook veel goeds te zien en te ervaren:
*”De warmste week”Music for life, zo vele mensen, ook jonge mensen, die gratis en voor niks concrete acties ondernemen, geld inzamelen om projecten voor goede doelen te steunen.
*De vele vrijwilligers die onder andere in woon- en zorgcentra het beste van zichzelf geven, de vele vrijwilligers op en rond onze voetbalvelden die dit voor een appel en een ei of helemaal niets blijven doen.
*De vele jonge jeugdleiders die wekelijks aan onze allerkleinsten ontspanning bezorgen, die het allerbeste van zichzelf geven, aan jaarlijkse taarten verkoop doen om toch maar te kunnen op kamp gaan.
*De vele straat bijeenkomsten waar buren elkaar met een hapje en een drankje elkaar ontmoeten. Waar hulp bieden en zorgen geen ijdel woord is. Samen feesten maar ook elkaar hulp bieden als het moet, niets is socialer dan dat.
*De steun die chronische zieken mogen ervaren door mensen die een bezoekje brengen, door een eindejaarsfeestje te organiseren voor behoeftigen, voor diegenen die met veel minder moeten voort doen.
*Lokale initiatieven die mensen zonder dak, die vluchtelingen proberen huisvesting te bezorgen, die behangen en schilderen om hen een warme thuis en huis te bezorgen.
Aan elke medaille zijn er 2 zijden, een mooie en een ietwat minder mooie kant, en toch vormen beiden één geheel. Laten we opnieuw met de beste bedoelingen het jaar 2017 instappen wetende dat bouwen steeds gepaard gaat met een steen per steen te leggen. Uiteindelijk kom je tot een groter geheel. Moesten we nu al onze krachten samen brengen dan zouden we méér kunnen bereiken dan alleen. Hopelijk ben je een van die deelnemers om er samen iets goeds van te maken. Een fijn 2017 je toegewenst.
Diaken Marc Rommelaere
Proost van het voetbal in W.Vl
(2411 keer bekeken)
