Van onze ere-voorzitter Danny Roose kregen we onderstaande prachtige woorden al ultiem eerbetoon aan de vorige week overleden Roger Verhaeghe…
Het grootste icoon van de vriendenkring van Oostende is afgelopen week gestorven. Hij werd onwel op de bus en is plots gestorven. Hulp heeft niet meer kunnen baten.
Zeer velen hebben hem gekend in de voetbalwereld. Hij kon opklimmen tot zeer hoog niveau en was drager van het Fifa-schild. Dit werd eertijds verkregen wanneer men 2 interlands had gefloten. Roger heeft er meerdere geleid en werd ook tientallen keren aangeduid voor een buitenlandse opdracht zowel als scheidsrechter als grensrechter.
Op nationaal niveau werd hij een topper. Anderlecht-Standard en omgekeerd heeft hij meerdere keren gefloten. Menigeen vond dit normaal, maar zo normaal was dit niet in die tijd. Westvlamingen waren toen een rariteit aan de top.
Hij is vooruit gesprongen ten tijde dat er omzeggens alleen scheidsrechters waren zonder veel fysiek en toen kwam hij als atleet naar voor en kon hij van die atletische gaven profiteren.
Hij was een graag geziene figuur in onze vriendenkring. De laatste jaren kwam hij niet meer want hij kende niet veel mensen meer maar omzeggens elke zondagmorgen was hij bij mij thuis te gast en wij organiseerden onze eigen zevende dag, ja met ook tegenspraak en de nodige commotie. Hij kwam heel graag, elke zondag en dit 28 jaar.
Hij had een goede kijk op de arbitrage. Ik ben fier dat ik altijd hetzelfde voorbeeld kan geven: hoe komt het toch dat Allaerts 4 jaar in bevordering floot voor hij ontdekt werd (door Roger) en als een raket naar 1e nationale gecatapulteerd werd?
Vorige zondag was hij er ook samen met Mario Carette en zoals zo dikwijls werd hij een beetje geplaagd omwille van slecht geparkeerd staan, maar ook dat had hij graag en kwam hij eigenlijk bijna opzoeken.
Het staat ons allemaal te wachten, maar op het ogenblik van het heengaan staan wij toch best even stil. Hij heeft geleefd als man, als echtgenoot, als vader, als leerkracht. Hij leefde in het verenigingsleven als muzikant. Hij was voetballer en hij werd scheidsrechter. Hij behoorde tot de besten van zijn tijd en hij bleef bovenal nederig, soms te nederig, zodat hij dikwijls over het hoofd kon gesprongen worden.
Hij was vriend van alle scheidsrechters die zijn collega waren. Ik was met hem jaren in het bestuur maar bovenal was hij een vriend die elkaars gezelschap erg apprecieerden. Zijn vrouw Odette beseft dit als geen ander. Ook voor haar worden het nu moeilijke tijden.
Ik hoop alleen dat mijn woorden haar een beetje kunnen helpen: de vriendenkring is fier dat zij Roger onder de leden mocht hebben en zeer velen over gans België zijn vereerd dat zij hem gekend hebben.
Danny Roose
(5130 keer bekeken)
